Do procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego zostały wybrane trzy cudowne uzdrowienia. Pierwsze z nich dotyczy trzydziestoletniej siostry zakonnej Marii Abel Kamary, która w 1950 roku została uzdrowiona z rozległego owrzodzenia żołądka. Wcześniej nie pomogły jej dwie operacje, nie mogła jeść, nastąpiło odwapnienie kości, straciła zęby, jej prawa ręka została sparaliżowana. Zanim nastąpił cud, przez osiem lat nie wstawała z łóżka, była bliska śmierci. Na jej usilną prośbę 11 lipca 1950 roku zawierzono ją do grobu świętego pustelnika. Kiedy dotknęła grobu, poczuła w całym swoim ciele jakby porażenie prądem. Gdy otarła chore części ciała oleistym płynem wydobywającym się z sarkofagu, poczuła się zdrowa, wstała o własnych siłach z noszy i zaczęła chodzić. Szczegółowe badania lekarskie potwierdziły, że nastąpiło całkowite uzdrowienie.
W: E. Maakaroun, Św. Charbel Prorok Miłości, Esprit, Kraków 2014.