"Nie gońcie za wielkością,
lecz niech was pociąga to, co pokorne!"
(Rz 12, 16)
Święty Charbel (czytaj: Szarbel)urodził się 8 maja 1828 roku w małej miejscowości Bkaakafra na terenie Libanu, 140 kilometrów na północ od Bejrutu. Zanim wstąpił do zakonu, jego nazwisko brzmiało Youssef Antoun Makhlouf (Józef Antoni Makhlouf). Jego rodzice zajmowali się pracą w gospodarstwie rolnym. Byli gorliwymi katolikami obrządku maronickiego i przekazywali swoim dzieciom pasję życia modlitwą. Kościół maronicki jako jedyny z Kościołów wschodnich pozostaje w pełnej jedności z Rzymem. Nazwa Kościoła pochodzi od Świętego Marona, pustelnika i cudotwórcy żyjącego w czwartym wieku na terenie Syrii. Z czasem maronici na skutek prześladowań musieli przenieść się w góry Libanu.
Józef był najmłodszym dzieckiem spośród pięciorga rodzeństwa. W wieku trzech lat stracił ojca, który zmarł podczas powrotu z przymusowej pracy na roli wykonywanej dla armii tureckiej - Liban w tamtym czasie należał do Imperium Osmańskiego.
Matka wyszła powtórnie za mąż, a ojczym kilka lat później - jako że księża tego obrządku nie są zobowiązani do życia w celibacie - stał się proboszczem parafii maronickiej. Józef ze swoim rodzeństwem pozostał jednak w domu rodzinnym zmarłego ojca pod opieką wojka i rodziny ze strony ojca.
Józef uczęszczał do szkoły przyklasztornej, gdzie oprócz języka arabskiego uczono także używanego w liturgii chrześcijańskiej na Bliskim Wschodzie języka syryjskiego, bardzo podobnego do języka aramejskiego, którym posługiwał się Jezus.
Był dzieckiem bardzo wesołym i pobożnym. Gdy wypasał owce, często odwiedzał pobliską grotę, w której modlił się przed wizerunkiem Matki Bożej. To miejsce stało się pierwszą pustelnią Józefa, a po jego śmierci sanktuarium i miejscem licznych pielgrzymek.
W: E. Maakaroun, Św. Charbel Prorok Miłości, Esprit, Kraków 2014.