Powołanie do życia zakonnego odczuwał Józef już w wieku dorastania. W wieku dwudziestu trzech lat zdecydował się opuścić dom i wstąpił do klasztoru Matki Bożej z Mayfouq. Dwa lata później, 1 listopada 1853 roku, złożył pierwsze śluby posłuszeństwa, czystości i ubóstwa w klasztorze Świętego Marona w Annaya. Przybrał imię Charbel, co znaczy "Pomazaniec Boży". Jest to imię świętego męczennika Kościoła Antiochii z początku drugiego wieku.
Charbel podjął studia teologiczne w klasztorze Świętego Cypriana i Świętej Justyny w Kfifan pod kierunkiem swojego ojca duchowego o imieniu Nimatullah (co oznacza w języku arabskim "Łaska Boga"). Nimatullah Kassab al-Hardini (1808-1858) był ascetą i filozofem, już za życia uznawanym za świętego (kanonizowany przez Jana Pawła II w 2004 roku). Wykłady ojca Nimatullaha z teologii moralnej były wielką manifestacją mocy Ducha w postawie uniżonego sługi naśladującego Maryję. Asceta długie nocne godziny spędzał na adoracji Najświętszego Sakramentu i na modlitwie w łączności z Maryją. Gdy zmarł, przy jego grobie zanotowano wiele cudownych uzdrowień. Gdy po sześciu latach otwarto grób, okazało się, że zwłoki nie uległy rozkładowi. Po ekshumacji przez ponad sześćdziesiąt lat ciało mnicha było wystawione na widok publiczny. W życiu, ale i po śmierci te dwie postaci - Nimatullaha i Charbela - łączyło wiele zastanawiających podobieństw. Uczeń wiernie podążył drogą swojego mistrza.
Kilka miesięcy po śmierci ojca Nimatullaha Charbel został wyświęcony na kapłana (w 1859 roku). Uczynił kolejny krok w stronę celu, jakim było całkowite zjednoczenie z Bogiem.
W: E. Maakaroun, Św. Charbel Prorok Miłości, Wydawnictwo Esprit, Kraków 2014.